Beberapa tahun kebelakangan ini banyak perbincangan telah dibuat berkaitan perpaduan nasional. Banyak pihak, merentasi sempadan bangsa dan agama, telah berkumpul untuk berbincang mengenai perpaduan nasional.

Ini secara langsung memperlihatkan pentingnya perpaduan nasional ini di dalam menentukan hidup matinya dan maju mundurnya sesebuah negara.

Jelas, kita secara keseluruhan menerima bahawa perpaduan nasional penting untuk menentukan halatuju negara.

Persoalan yang kita hadapi ialah bagaimana kita boleh mencapai perpaduan nasional, memandang kedudukan kita tidak seimbang dan kaum-kaum terpisah dari kecil sehingga dewasa.

Di zaman British, ramai orang dari negara lain dibawa masuk ke negara ini. Kepercayaan pada masa itu ialah mereka ini, setelah mendapat nikmat akan kembali ke negara mereka.

Pada tahun 1929-30, apabila berlaku recession teruk dalam Semenanjung ramailah dari mereka yang balik ke negeri masing-masing.

Di zaman British, kaum-kaum diasingkan dan fungsi ekonomi mereka juga berlainan. Kerana mereka diasingkan, tidak ada peluang mereka belajar bahasa dan budaya tempatan. Tetapi pengasingan ini juga menghalang kejadian permusuhan kaum.

Tetapi pengasingan seperti ini tidak sesuai bagi negara merdeka. Perpaduan nasional hanya boleh dicapai jika semua kaum hidup dan tinggal bersama, bekerja bersama dan lupakan sahaja asal usul mereka.

Awal-awal lagi pemimpin berpendapat keadaan seperti ini tidak dapat dicapai. Masing-masing bukan sahaja ingin kekalkan identiti asal mereka tetapi kerana kelainan fungsi ekonomi mereka, kaum-kaum kekal terpisah.

Kajian menunjuk bahawa salah satu sebab permusuhan terus berlaku ialah kerana agihan kejayaan dan fungsi ekonomi yang berlainan di antara kaum.

Selepas rusuhan Mei 1969, usaha dibuat untuk menghapuskan identiti kaum dengan pekerjaan demi kestabilan negara.

Saya masih berpendapat inilah cara yang terbaik jika kita ingin menghasilkan perpaduan nasional.

Sebenarnya penerimaan pemimpin Melayu akan pendekatan ini adalah luar biasa. Tidak seperti di negara-negara di mana kerakyatan sukar didapati oleh non-native dan syarat yang ketat dikenakan, pemimpin Melayu sanggup berkongsi kuasa dan kejayaan negara dengan semua kaum.

Jika konsep kongsi ini digugurkan permusuhan antara kaum akan berterusan. Yang lebih buruk lagi ialah akan terdapat satu kaum jauh lebih miskin dan satu kaum jauh lebih kaya.

Dalam sejarah manusia lambat laun permusuhan tetap berlaku antara miskin dan kaya. Inilah yang menyebabkan revolusi Perancis, revolusi Rusia dan perkembangan fahaman sosialis dan komunis.

Jika yang miskin pula terdiri dari satu kaum dan yang kaya dari kaum lain, kemungkinan permusuhan antara miskin dan kaya akan lebih teruk dan kerapp. Perpaduan nasional tetap tidak akan berlaku.

Oleh itu kita perlu pegang kepada konsep kongsi ini jika kita ingin lihat perpaduan nasional tercapai.