SAYA menulis kepada anda sebagai seorang ahli yang prihatin dalam sebuah organisasi masyarakat yang menyediakan perkhidmatan terus kepada kanak-kanak yang memerlukan. Pindaan yang dicadangkan kepada Perlembagaan Persekutuan Malaysia, terutamanya penghapusan Seksyen 1(e), telah membangkitkan kebimbangan besar kepada saya.

Selama 18 tahun, saya telah mengabdikan diri untuk menjawab panggilan dan mesej, menyediakan tempat perlindungan yang selamat bagi kanak-kanak terbiar. Dengan sebuah kerusi bayi terpakai dan beg yang dipenuhi bekalan penting, saya telah mengambil jiwa-jiwa yang tak bersalah ini, dari hospital, rumah-rumah, kelab malam, sekali-sekala menunggu di hentian bas, untuk memastikan keselamatan dan perlindungan undang-undang mereka. Saya telah bekerjasama rapat dengan pihak berkuasa tempatan, termasuk Jabatan Kebajikan Masyarakat, untuk memastikan penjagaan dan penempatan mereka yang sewajarnya di dalam tempat perlindungan kami atau melalui sistem kerajaan.

Setiap hari, saya dan rakan-rakan saya menyaksikan sendiri perjuangan dan cabaran yang dihadapi oleh bayi terbiar, kanak-kanak yang lahir di luar nikah, dan kanak-kanak tanpa kewarganegaraan yang dijadikan anak angkat oleh ibu bapa Malaysia. Kanak-kanak yang rentan ini berhak mendapat akses yang sama kepada hak dan perkhidmatan, tidak lebih dan tentu bukan kurang daripada mana-mana kanak-kanak lain di Malaysia!

Kes terbiar semakin meningkat, dengan kejadian terbiar yang berpotensi berlaku dengan kerap, seperti yang berlaku minggu ini - saya mempunyai tiga orang kanak-kanak yang orang dewasa tidak mahu lagi dan memaksa saya untuk mengambil alih mereka. Semuanya tanpa kewarganegaraan!

Hati saya remuk melihat kanak-kanak diabaikan kerana kesusahan atau perubahan keadaan keluarga angkat mereka. Kanak-kanak ini, yang telah dibiarkan dan kehilangan identiti, berhak mendapat kehidupan yang lebih baik. Mereka berhak mendapat perlindungan dan kestabilan yang disediakan oleh Seksyen 1(e).

Menghapuskan Seksyen 1(e) akan menyebabkan kanak-kanak ini menjadi lebih terpinggir dan terancam. Ini akan menafikan hak mereka untuk mendapatkan kewarganegaraan, dan mengekalkan kitaran ketidakadilan dan diskriminasi. Kita tidak boleh membenarkan perkara ini berlaku. Sebagai sebuah masyarakat, kita harus bangkit dan memastikan bahawa kanak-kanak ini mempunyai akses kepada pendidikan, penjagaan kesihatan, dan peluang untuk masa depan yang cerah.

Saya mendesak anda, sebagai suara rakyat, untuk membawa isu yang penting ini kepada perhatian umum dan berjuang untuk memelihara Seksyen 1(e) dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia. Komitmen negara kita terhadap keadilan dan kesamarataan bergantung kepada keupayaan kita untuk mempertahankan hak dan kesejahteraan semua kanak-kanak, tanpa mengira keadaan mereka. Kita harus bertindak dengan cepat dan tegas untuk melindungi hak mereka dan menjaga masa depan mereka.

Masa amat penting. Kita tidak boleh berpuas hati sementara hak dan kesejahteraan kanak-kanak yang rentan ini berada dalam keadaan yang tidak menentu. Mari kita bersatu, berjuang untuk keadilan, dan memastikan bahawa tiada seorang kanak-kanak pun ditinggalkan.



Salam hormat,

Hartini Zainudin
Aktivis kanak-kanak
Pengasas Bersama Yayasan Chow Kit