Undang-undang perlindungan kanak-kanak perlu utamakan kebajikan mereka

Definisi pengabaian kanak-kanak begitu subjektif, bergantung kepada bagaimana kanak-kanak dan masyarakat menganggap tingkah laku ibu bapa itu. Tetapi, satu perkara yang pasti pengabaian kanak-kanak adalah sejenis penganiayaan kepada kanak-kanak - apabila ibu bapa tidak memberikan penjagaan asas kesihatan fizikal, penyeliaan, pemakanan, asuhan emosi, pendidikan, perumahan dan persekitaran yang selamat.

Walaupun pengabaian kanak-kanak atau penganiayaan tidak mempunyai definisi yang jelas, di negara ini, ada undang-undang yang sedia ada untuk memenuhi kebajikan kanak-kanak, khususnya berkaitan dengan kecuaian.

Memandangkan kes-kes kematian kanak-kanak yang semakin meningkat, sebagai contoh, penculikan dan pembunuhan Siti Soffea Emelda Abdullah yang berusia 2 tahun dan juga Nurul Emielda Nadia Sallehuddin yang mati mengejut setelah bermain berhampiran eskalator, perlukah tindakan undang-undang yang lebih ketat ke atas ibu bapa yang mengabaikan kesejahteraan anak-anak mereka?

Peguam hak asasi manusia, Nizam Bashir, berkata Malaysia telah membuat beberapa langkah ke hadapan di mana hak kanak-kanak, terutamanya apabila kita meratifikasikan Konvensyen Hak Kanak-Kanak pada tahun 1995 dan hasil yang ketara dari ratifikasi berekenaan adalah Akta Kanak-Kanak 2001.

Nizam berkata di bawah Akta Kanak-kanak 2001, ia menjadikan satu kesalahan bagi mana-mana orang yang menjaga kanak-kanak untuk mengabaikan dengan cara yang mungkin akan menyebabkannya mengalami kecederaan fizikal atau emosi dan jika disabit bersalah, mereka boleh didenda RM20,000 atau penjara tidak melebihi 10 tahun atau kedua-duanya sekali.

Menurut Nizam, terdapat beberapa perbincangan untuk meminda sebahagian besar daripada Akta Kanak-kanak bertujuan untuk memegang ibu bapa lebih bertanggungjawab jika mereka mengabaikan anak-anak mereka dan untuk memperkenalkan lebih banyak pilihan dari segi hukuman.

Beliau menegaskan bahawa tidak kira apa keputusan ini, apabila ia berhubung hukuman yang akan dilaksanakan atau akta yang akan dipinda yang melibatkan kanak-kanak, ia perlu diperkenalkan atau digubal dengan kepentingan kanak-kanak diutamakan - dan hukuman perlu bergantung kepada fakta dan konteks.

"Saya mendapati idea khidmat masyarakat sebagai tidak cukup kepada ibu bapa yang mengabaikan anak-anak mereka ke tahap kehidupan mereka telah hilang. Sistem perlindungan kanak-kanak atau undang-undang perlu melindungi kanak-kanak," kata Nizam.

Beliau menambah bahawa Malaysia perlu memberi keutamaan kebajikan kanak-kanak dalam hak perlindungan mereka. Mengambil Sweden sebagai contoh, beliau berkata kerajaan Sweden melantik pegawai kerajaan khas atau peguam awam untuk membela kepentingan kanak-kanak dan anak-anak muda di sana.

Dalam kapasiti itu, pegawai kerajaan kemudian akan memantau pelaksanaan CRC dan mengemukakan laporan setiap tahun kepada kerajaan tentang peluang dan halangan dalam memenuhi hak kanak-kanak dan anak-anak muda.

Kira-kira 44 buah negara lain mempunyai pegawai-pegawai yang bertindak dalam kapasiti yang sama dan kelebihan utama adalah pegawai kerajaan khas ini akan mengkaji semua isu-isu di luar institusi negeri dan mengelakkan dari konflik kepentingan.

"Jika Malaysia serius tentang hak-hak kanak-kanak, maka mungkin ini adalah sesuatu yang kita boleh melaksanakan, kerana ia adalah peranan yang dimainkan oleh Menteri Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat, " kata Nizam.